ปัญหาของความ 'ไม่เครียด'
จากโพสที่แล้วที่บอกว่าความเครียดก็มีประโยชน์เหมือนกัน ก็มีเพื่อนคนนึงมีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังว่า เออ..ก็จริงนะ เรารู้ๆ กันอยู่ว่าความเครียดเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยมีใครอยากเจอ แต่ความ ‘ไม่เครียด’ ก็สร้างปัญหาอีกแบบได้เหมือนกัน ก็เลยขออนุญาตนำเรื่องนี้มาแทรกไว้สักหน่อย ……………………………………. เธอเล่าให้ฟังเรื่องคุณแม่ที่เพิ่งเกษียณอายุเมื่อปีที่แล้ว คุณแม่ของเพื่อนผมเป็นข้าราชการระดับสูงครับ ซึ่งตอนทำงานเรียกได้ว่างานยุ่งมาก ๆ บางวันเลิกงานสามสี่ทุ่ม แถมยังต้องขนงานกลับมาทำที่บ้านเกือบทุกวัน บางทีก็ต้องรับโทรศัพท์ดึก ๆ เพื่อแก้ปัญหาเรื่องงาน บางทีวันหยุดก็ไม่ใช่วันหยุด ยังต้องไปที่กรมฯ เพื่อนั่งทำงานอีก เรียกได้ว่าทั้งเดือนทั้งปี ก็ใช้ชีวิตแบบนี้เลย ถามว่า “เหนื่อยมั๊ย?” “บ่นทุกวัน!” เพื่อนผมถอนหายใจ “เคยถามแม่ว่าต้องขนาดนี้เลยเหรอ?” อ้อ แล้วที่ต้องทำงานดึกๆ หรือทำงานวันหยุดนี่ ข้าราชการก็ใช่ว่าจะมี ‘โอที’ ให้นะครับ ‘โอฟรี’ ทั้งนั้น “ก็ถ้าแม่ไม่ทำ แล้วใครจะทำ เรื่องนี้แม่ต้องดูก่อนเสนอท่านอธิบดี ส่วนเรื่องนี้ก็คือแม่เป็นคนตัดสินใจ” นั่นล่ะครับ คุณแม่ของเพื่อนก็ใช้ชีวิตแบบนี้เป็นเวลาหลายปีเลย จนในที่สุดก็ถึงวันปลดแอก . ใช่ครับ ถึงวันเกษียณอายุราชการ นั่นหมายความว่าคุณแม่ของเพื่อนผมไม่ต้องไปทำงาน ไม่ต้องตื่นเช้า ไม่ต้องกลับดึก ไม่ต้องปวดหัวเรื่องงานแล้ว ที่ต้องทำก็แค่นั่ง ๆ นอน ๆ ทวงคืนเวลาพักผ่อนที่หายไปกลับมาให้คุ้ม ผมเชื่อล่ะว่าลูก ๆ หลาน ๆ คงจะคิดแบบนั้น และเพื่อนผมก็คิดแบบนั้นครับ เพื่อนผมดีใจที่คุณแม่เกษียณซะที ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ด้วยดี... แต่ว่าลองนึกดูนะครับว่าคนที่ทำงานยุ่งมาตลอดทั้งวันตลอดทั้งสัปดาห์มาหลายปีเนี่ย จู่ ๆ ก็เกิดว่างกะทันหัน อารมณ์แบบว่าไม่ต้องตื่นเช้าแล้ว ตื่นมาก็ได้นั่งกินข้าวเช้า อ่านข่าว รดน้ำต้นไม้ ดูละครไปตามเรื่องตามราว “ลูกน้องที่ทำงานก็แซวแม่ว่า พรุ่งนี้อย่าเผลอตื่นเช้ามาทำงานล่ะพี่” เพื่อนผมเล่าให้ฟัง “แม่ก็เคยเปรยเล่น ๆ ว่า เออจริงด้วย พรุ่งนี้ไม่ต้องตื่นเช้าแล้วนี่นา” และสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ... ท่านเบื่อครับ ถึงขั้นคุยโทรศัพท์กับเพื่อน ๆ ของท่านว่า ก่อนเกษียณก็นึกภาพตัวเองไม่ออกเลยนะว่า ชีวิตวุ่นวายมาทั้งชีวิต แล้วอยู่ดี ๆ ก็หลายมาเป็นว่าวัน ๆ ไม่ต้องทำงาน ไม่ต้องนั่งโต๊ะทำงานเนี่ยมันเป็นยังไง แล้วพอถึงวันเกษียณ เพื่อนผมก็เล่าให้ฟังว่า ท่านก็ดูงง ๆ เหมือนกันครับ บ่นให้ฟังอยู่ว่า บางทีก็ไม่รู้จะทำอะไรดี จะนั่งดูละครเฉย ๆ ก็เริ่มเบื่อ ก่อนหน้านี้ก็นั่งดูละครได้อยู่หรอก เพราะทำงานมาเหนื่อย ๆ ก็อยากให้อะไรบันเทิงใจไม่ต้องคิดเยอะดูเพื่อคลายเครียดบ้าง แต่ว่าตอนนี้มันไม่ได้เครียด แต่มันเบื่อ! จะว่าไปแล้วผมก็เคยอ่านบทความจากอินเตอร์เน็ตเหมือนกัน เรื่องการปรับตัวของคนเกษียณอายุ บางคนอาจปรับตัวไม่ทัน เพราะจากที่เคยยุ่ง ๆ ทั้งวัน กลายมาเป็นว่างทั้งวันจนไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี เหมือนกับว่าเวลาวันหนึ่งผ่านไปช้าเหลือเกิน พอไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี ก็อาจเกิดความรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าขึ้นมาได้ ถึงตรงนี้ผมจึงอยากเสริมว่า ความเบื่อเป็นแค่เบื้องหน้า... เบื้องหลังคือ 'ความรู้สึกไม่มีคุณค่า' ครับ เพราะฉะนั้นการแก้ไขก็คือ ต้องสร้างคุณค่า อะไรที่ทำแล้วแก้เบื่อ อย่างเช่น ทำกับข้าว ทำสวน รดน้ำต้นไม้ อ่านหนังสือ ทำงานบ้าน เล่นเกมบนมือถือหรือแท็ปเล็ต (เดี๋ยวนี้แม่ ๆ พ่อ ๆ ก็ไฮเทคใช่ย่อยนะครับ) ออกไปพบเพื่อน ๆ ที่เกษียณพร้อมกันบ้างอะไรบ้าง พวกนั้นก็เหมือนจะช่วยได้ แต่ก็แค่ระดับหนึ่งครับ โชคดีที่คุณแม่ของเพื่อนผมไม่ได้ว่างอยู่นาน เพราะก็มีบ้างที่ออกไปเจอเพื่อน ๆ สมัยเรียน ไปเที่ยวต่างจังหวัด บางทีก็เป็นอาจารย์พิเศษสำหรับเป็นที่ปรึกษาเด็กเรียนปริญญาโทเวลาทำวิทยานิพนธ์ บางทีก็ได้รับเชิญไปเป็นวิทยากรพิเศษบ้าง บ้างก็ได้เป็นคนตรวจงานวิชาการของกรมฯ บางทีก็ไปเป็นกรรมการตัดสินการประกวดชิงรางวัลของกรมฯ เฉยเลย เรียกได้ว่าอย่างน้อยก็ไม่อยู่เฉย ๆ เป็นการเติมคุณค่าไม่ให้เวลาผ่านไปวัน ๆ แล้ว และตอนนี้ก็มีโครงการใหม่ จากเดิมที่ทำสวนครัวก๊อกๆ แก๊กๆ อยู่รอบๆ บ้าน ตอนนี้สั่งทำโรงเรือนปลูกผักออแกนิกแล้วครับ ไปเข้าอบรมมาเป็นเรื่องเป็นราวเลย ต่อจากนี้ไม่รู้ว่าเพื่อนผมกับพ่อเค้าจะเริ่มเครียดแทนหรือเปล่า ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า.. แต่ก็คงได้สุขภาพดี กินผักแก้เครียด ……………………………... เรื่องนี้บังเอิญได้มาแบบไม่ได้พล๊อต แต่ก็ปูทางสำหรับเนื้อหาต่อไปได้ดีเลยครับ เพราะคำแนะนำของการมีสุขภาพจิตที่ดี ก็คือวิธีที่น่าจะรู้จักกันดีอยู่ แต่อาจมีไม่กี่คนเท่านั้นที่ทำได้จริงๆ . เรื่องนั้นก็คือ . ‘ทางสายกลาง’ และ 'สติ' นั่นเองครับ นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาทันที ........................................... สายพิณที่ดีดนั้น…..ถ้าปล่อยให้มันเริ่มหย่อนลง ละเลยและลืมหลง…..จะคงสำเนียงเป็นพิณไหม และสายพิณที่ตั้งขึง…..ถ้าบิดให้ตึงจนมากไป ถึงคราวดีดเล่นสาย…..คงขาดผึงไปในไม่นาน ... หนทางแห่งพุทธะ.....คือทางสายกลางอันเบิกบาน ให้อยู่กับคืนวัน.....คือปัจจุบันอย่างตื่นรู้ - จากเพลงประกอบซีรีส์ 'พระพุทธเจ้า มหาศาสดาโลก' เพลงเต็มอยู่ข้างล่างนี่นะครับ |
Vertical Divider
STORY TELLING PROJECT
รวบรวมแนวคิดจากหนังสือ "ตั้งสติ ให้สตรอง.. อย่าไว้ใจสมองของคุณ" มาจับประเด็นกับเรื่องราวจริงที่ทุกคนอาจเจอได้ในชีวิตประจำวัน หรือแม้แต่เกิดกับตัวเอง เรื่องที่ 1 งานหนักไม่เคยทำให้ใครตาย...จริงดิ เรื่องที่ 2 ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น (นั้นไม่จริงเสมอไป) เรื่องที่ 3 นิทานก่อนนอน-ประตูและป่าแห่งความลังเล เรื่องที่ 4 วิ่งหายเจ็บใจ เรื่องที่ 5 อะไรที่ 'เติมไฟ' ให้เรา เรื่องที่ 6 อะไรที่ 'เติมไฟ' ให้เรา (ตอนที่ 2) เรื่องที่ 7 อะไรที่ 'เติมไฟ' ให้เรา (ตอนที่ 3) เรื่องที่ 8 ปัญหาของความ 'ไม่เครียด' เรื่องที่ 9 เรามาถึงจุดนี้ได้ไง เรื่องที่ 10 อัจฉริยะ กับ ความบ้า เรื่องที่ 11 แก้ความเครียดด้วย WTF เรื่องที่ 12 ด้านลบ ของการ 'คิดบวก' เรื่องที่ 14 'ชอลิ้วเฮียง' ในมุมที่ไม่เคยคิดถึง เรื่องที่ 15 Keystone Habits:วันนี้คุณทำกุศลหรือยัง แล้วติตตาม update กันเรืื่อยๆ นะครับ |