จาก 3 เรื่องที่เล่ามา (ถ้ายังไม่ได้อ่านลองกลับไปดูก่อนได้น้า) . สาวน้อยจบบัญชี ที่ได้งานดีเป็นผู้สอบบัญชีบริษัทใหญ่ แต่เครียดกับงานแล้วอยากลาออกไปเป็นแอร์โฮสเตส . ชีวิตหามรุ่งหามค่ำของฟรีแลนซ์ และสตาร์ทอัพ . หนุ่มวิศวะ ที่ซัฟเฟอร์กับภาษาอังกฤษอันห่วยแตกของตัวเอง แล้วพยายามอัพเกรดด้วยการลาออกไปเรียนภาษาอังกฤษที่ออสเตรเลีย ................................................ . ใครคิดถูกหรือคิดผิด??? บางเรื่องยังไม่จบ ยังนับศพไม่ได้ ระหว่างที่ยังไม่รู้ผล ลองฟังนิทานคั่นเวลากันก่อนแล้วกันนะครับ ไม่แน่ใจว่าต้นฉบับเป็นของใคร แต่ลอกมาจาก FB –นิทานปรัมปราของชายตาบอด . . ชื่อเรื่องว่า ผู้กลับสู่ป่าแห่งความลังเล ……………………………………. กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายคนหนึ่งหลงทางในป่าต้องสาป "ป่าแห่งความลังเล" เขาหลงทางนานอยู่เท่าไรแล้วเขาก็จำไม่ได้ แม้ในป่าจะมีของกินที่หาได้ตลอดเวลา อากาศที่พอเหมาะ ไม่หนาวเกินไป ไม่ร้อนเกินไป มีบ่อน้ำอุ่น มีธารน้ำเย็น สามารถกินดื่มได้อย่างสบาย แต่เขาก็ยังปรารถนาแรงกล้าที่จะได้ออกไปจากป่าแห่งนี้ จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาก็ได้พบกับปีศาจตนหนึ่ง . มันมีผมสีแดง ดวงตาวงรีสีเหลืองเรืองแสง สวมเสื้อคลุมยาวสีดำ แขนลีบแห้ง แลดูคล้ายกิ่งไม้ . "โฮ่ๆๆ ข้าเห็นเจ้าหลงวนเวียนในป่านี้มาตั้งนานแล้ว คงจะลำบากน่าดูล่ะสิ" "เจ้าเป็นปีศาจสินะ ช่วยข้าออกไปจากป่าแห่งนี้ที" "คนปกติไม่มีใครเขาขอร้องปีศาจกันหรอกนะ" "ช่วยข้าทีเถอะ" "แน่ใจ๊" ปีศาจถามย้ำอีกครั้ง ชายหนุ่มพยักหัวเร็วจนน่ากลัวคอจะหัก "ทางนั้นมีประตู" ปีศาจพูดและชี้มือไปทางด้านหลังชายผู้นั้น เขารีบเปิดประตูจากไปทันที "..มันจะดีหรือแย่กันล่ะเนี่ย แต่ก็ช่างเถอะ ดีกว่าอยู่ที่เดิม" . เขาพบว่าตัวเองโผล่มาที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง นึกขอบใจปีศาจ เขาเดินสำรวจรอบๆ แต่กลับพบว่า... หมู่บ้านเงียบเหงามาก ผู้คนก็น้อยแทบไม่เห็น เขาเข้าไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง แต่น่าแปลกที่ไม่มีคนเฝ้าเลย กุญแจก็แขวนทิ้งไว้ อาหารก็ไม่มี เขาตัดสินใจหยิบกุญแจ เปิดห้องพัก อาบน้ำทำความสะอาด และออกไปหาของกิน เขากลับโรงแรมมาพร้อมขนมปังก้อนเดียว พอกินเสร็จ เขาก็หลับไป . เช้าวันถัดมา เขาพบว่า ตัวเองมีผื่นแดงเต็มตัวไปหมด ไข้ขึ้นสูง หน้ามืด อาเจียน ที่หมู่บ้านนี่ไม่มีคน เพราะมีโรคระบาด เขาป่วยอยู่สามวันกว่าอาการจะดีขึ้น เขาหิวมาก แต่ไม่ว่าไปที่ไหน... ก็ไม่พบอาหารเลย ผู้คนต่างหนีไปกันหมดแล้ว คนที่ฝืนอยู่ก็ตายกลายเป็นศพเน่า ให้พวกหนอนชอนไช ในที่สุด เขาต้องกลับไปที่ประตู และกลับเข้าสู่ป่าแห่งความลังเล และไม่ออกมาจากที่นั่นอีกนาน . . บางสิ่งที่เรารู้สึกแย่ รู้สึกลำบากกับสิ่งที่เป็นอยู่ กระทั่งอยากจะหนีไปให้พ้นๆ โดยที่ไม่ทันได้คิด ไตร่ตรองให้ดี ผลคือ ทางเลือกใหม่ที่แย่กว่าเดิม ลำบากกว่าเดิม ผิดกว่าเดิม . แต่ใครจะรู้ว่ามันอาจจะเป็นประตูสู่ที่ที่ดีกว่าจริงๆ ก็ได้ ................................................................... ประตูจะไปไหนบอกยาก . แต่ก็น่าจะดูออกนะ...ว่าใครเป็นคนเปิดประตู . "คนปกติไม่มีใครเขาขอร้องปีศาจกันหรอก" จริงมั๊ย???
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. ArchivesCategoriesSTORY TELLING PROJECT
รวบรวมแนวคิดจากหนังสือ "ตั้งสติ ให้สตรอง..อย่าไว้ใจสมองของคุณ" มาจับประเด็นกับเรื่องราวจริงที่ทุกคนอาจเจอได้ในชีวิตประจำวัน หรือแม้แต่เกิดกับตัวเอง เรื่องที่ 1 งานหนักไม่เคยทำให้ใครตาย...จริงดิ เรื่องที่ 2 ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น (นั้นไม่จริงเสมอไป) เรื่องที่ 3 นิทานก่อนนอน-ประตูและป่าแห่งความลังเล เรื่องที่ 4 วิ่งหายเจ็บใจ เรื่องที่ 5 อะไรที่ 'เติมไฟ' ให้เรา เรืองที่ 6 อะไรที่ 'เติมไฟ' ให้เรา (ตอนที่ 2) เรื่องที่ 7 อะไรที่ 'เติมไฟ' ให้เรา (ตอนที่ 3) เรื่องที่ 8 ปัญหาของความ 'ไม่เครียด' เรื่องที่ 9 เรามาถึงจุดนี้ได้ไง เรื่องที่ 10 อัจฉริยะ กับ ความบ้า เรื่องที่ 11 แก้ความเครียดด้วย WTF เรื่องที่ 12 ด้านลบ ของการ 'คิดบวก' เรื่องที่ 13 ปัญหาชีวิต แก้ด้วยการ 'คิดลบ' เรื่องที่ 14 'ชอลิ้วเฮียง' ในมุมที่ไม่เคยคิดถึง เรื่องที่ 15 Keystone Habits:วันนี้คุณทำกุศลหรือยัง แล้วติตตาม update กันเรืื่อยๆ นะครับ |